W zeszłym roku miałam wielkie plany odnośnie świąt i przygotowań do nich, ale przeszliśmy serię chorób, które mocno nam to uniemożliwiły. Oczywiście w tym roku postanowiłam, że będzie inaczej. Zadbam o naszą odporność i lepiej wszystko zaplanuję. Tym razem zrobimy tylko te ważne i przyjemne dla nas rzeczy i na pewno nie będzie to mycie okien!
Kiedy rok temu dołączałam do przypadkowo znalezionych w Internecie warsztatów „Pokój dziecka w stylu Montessori” i co się z tym wiąże bardzo kameralnej grupy na Facebook’u „Dom w stylu Montessori” nie przypuszczałam, jakie konsekwencje to za sobą poniesie i jak ta sytuacja się rozwinie.
Wiele się słyszy o niedospanych mamach, mamach zmęczonych i udręczonych swoim nowym zawodem. Nawet jak ich latorośle mają po kilka dobrych lat i nie trzeba ich ani karmić ani przewijać to mamy nadal narzekają i mówią o swoim ciągłym umęczeniu.
Gdy słyszę takie historie od razu bardzo się cieszę, że jestem mamą w stylu Montessori. Tak, tak widzę już Twój uśmieszek na twarzy. Co tej Kaśce dodali do wody? Ale nie Kochana, ja uważam, że jestem szczęściarą. Jestem rodzicem niesłychanie zaradnym, wypoczętym i nie potrzebuję żadnych sprzątaczek, niań i babć do pomocy. Ogarniam wszystko jednym palcem! A dodatkowo moje dzieci mnie nie męczą! Uważam, że są naprawdę super! Jak to?
Wielu z nas rozpoczyna rok mając silne postanowienia noworoczne. Schudnę 5 kilo, rzucę palenie, zacznę chodzić na siłkę. Wytrwali dają radę i mają na koncie kolejne odhaczone małe sukcesy. Moja lista postanowień składa się w tym roku z 5 punktów i nie są to jakieś spektakularne sprawy, ani wyrzeczenia. Postanowiłam w tym roku bardziej cieszyć się najważniejszym, czyli chwilami spędzonymi z moją rodziną. Cały czas narzekam na wiele spraw, które mogły by mieć inny przebieg. Bo gdybym to czy tamto to wtedy byłabym najszczęśliwszą osobą na ziemi. A ja już jestem szczęściarą i muszę tylko celebrować ten dar na wszelkie sposoby.
Chorwacja jest szczególnie bliska naszemu sercu, mieszkaliśmy tam rok podczas wymiany studenckiej trzy lata temu. Udało nam sie wtedy sporo zwiedzić, poznać kulturę i zwyczaje mieszkańców oraz nauczyć języka w stopniu komunikatywnym. W tym roku postanowiliśmy spędzić jesienne wakacji w Chorwacji by pokazać wszystkie nasze najukochańsze miejsca Otisównie.
Za chwilę wrzesień a ja wciąż wspominam lipiec i wakacje w Polsce. Szczególnie najbardziej bliskie mojemu sercu jezioro Niesłysz. Wszystkie chwile wakacji nad jeziorem jak i w górach ( post już wkrótce) spróbowałam ująć na krótkim filmie, w którym główną rolę gra oczywiście Otisówna. Nad jeziorem Niesłysz spędzałam wakacje od 3. roku życia. I był to zawsze cudowny czas. Kiedyś moi dziadkowie mogli z nami spędzać bardzo długie ( dwumiesięczne ) wakacje.
Niestety czerwcowa pogoda nie dopisuje, cały weekend padało i ponoć padać będzie. Ubolewałam nad tym, że nie możemy pojechać tam, gdzie mieliśmy zaplanowane aby pojechać. Jak w każdej sytuacji trzeba znaleźć plusy. Ubraliśmy prochowce i poszliśmy pokazać Otisównie pierwsze kałuże – oo tak to były jej pierwsze kałuże, w których mogła poskakać i się „uciaprać”. Niesamowity widok jak przez ponad godzinę dziecko wchodzi i wychodzi z kałuży, sprawdza rękami, kolanami, tyłkiem „jak to do diaska działa?”.